O pasado mércores día 23 presentamos un escrito á DXX para que modifique a
Resolución de 8 de abril de 2009 que
regula as Vacacións, Permisos e Licenzas do persoal que presta servizos na
Administración de Xustiza en Galicia, e
se recolla o dereito como deber inexcusable, basado no artigo 48.j do EBEP, de
asistir, coidar e velar polos fillos/as menores enfermos, cando en base a un
certificado médico, deban gardar reposo na súa casa, e durante o tempo
necesario para a súa total recuperación.
Que este mesmo dereito sexa
recollido para persoal que teña baixo a súa garda ou tutela a persoas
discapacitadas ou persoas maoires dependentes que convivan co interesado/a, na
mesma extensión e cos mesmos requisitos que no anterior suposto.
A solicitude esta basada nos fundamentos dunha sentenza que gañou STAJ na Comunidade de Madrid, e da interpretación que fan varios tribunais do artigo 48.j do EBEP que fala do permiso por deber inexcusable.
"Dentro das obrigas que o Código Civil lles impón os proxenitores, naturais ou por adopción, están as e cuidar e
velar polos fillos menores, obriga que
se os propios proxenitores non poden rexeitar e que se constitue como unha
deber inexcusable de carácter persoal e público o mesmo tempo.
A doctrina dos Tribunais españois fixa esa obriga de maneira inequívoca como un deber
inexcusable de carácter público e persoal, reconocendo a seu exercico, para o
persoal funcionario, como un dereito
recollido no artigo 48.j do EBEP, sendo necesario para o seu disfrute o
correspondente certificado médico. Vexanse a sentenza do TSX de Galicia, Sala
do Social de data 17/01/2007, a sentenza do TSX de Castilla-León, Sala do
Social de data 11/11/2003 ou a sentenza do Tribunal Constitucional de 14 de
marzo de 2011, e máis recentemente a sentenza do Xulgado do Contencioso nº 30
de Madrid.
Segundo a doctrina
que acabamos de reseñar, non cabe dúbida de que acudir ó médico cun fillo/a
menor, así como asistilo na súa enfermidade, velar por el/ela e cuidalo durante
o periodo fixado no tratamento médico prescrito, debe ser configurado e catalogado
como un deber inexcusable, retribuido na súa totalidade e amparado no artigo
48.j do EBE.
Para maior
abundamento, esto xa no eido administrativo, aportamos a resposta que dá a Dirección General de Función Pública de
data 26/03/2013, dependente do Ministerio de Hacienda y Administraciones
Públicas, a unha consulta sobre “el
tratamiento que ha de darse a las ausencias de un trabajador que, de acuerdo
con un certificado médico, debe realizar cuidados domiciliarios a su hijo”,
entre outras cousa di a Dirección General que “ la paternidad constituye una obligación personal de carácter
inexcusable, para la persona que sea designada tutor, salvo que sea removido de
su cargo, de forma que el trabajador podrá acogerse al permiso por deber
inexcusable de carácter público para suministrar cuidados domiciliarios a sus
hijos, siempre que dicha necesidad se acredite mediante certificado médico y,
en general que se justifiquen los requisitos establecidos legalmente”.
Tamén oportamos a Resolución de data 24 de febrero de 2016, resolvendo un
recurso de Alzada interposto por este Sindicato, en defensa dos dereitos dunha
afiliada, ante a Direccion General de Relaciones con la Administración de
Justicia, quen lle concede os
días nos que o seu fillo estivo na casa
aqueixado dun proceso gripal, determinado que esa clase de dereitos derivan
do artigo 48.j do Estatuto Básico do Empleado Público (EBEP) e deben ser
considerados como un deber de carácter inexcusable.
Por último, consideramos
que esta obriga de carácter inexcusable é extensible para coidar e velar por
incapacitados e persoas maiores dependentes que vivan baixo a tutela ou
garda de persoal funcionario da Administración de Xustiza, desenrolándose
deste xeito en toda a súa plenitude o dereito recollido no propio artigo 48.j
do EBEP, porque esas mesmas obrigas de carácter persoal e público se recollen
na lexislación de cara a persoas discapacitadas e persoas maiores dependentes, obrigando os seus titores ou gardadores."
Ver escrito presentado
