GALICIA, UN PAIS SEN XUSTIZA
Xa
vai de cara a dous meses de folga xeral
na xustiza galega e non se ven aínda esperanzas de que remate. Seguramente
porque os dirixentes políticos teñen pouca experiencia na resolución deste tipo
de conflictos, tal vez porque pensaron que á marxe do dano que se está a facer
na cidadanía se iba a solucionar coa rixidez e falta de diálogo que os
caracteriza, acaso pensando que os funcionarios se iban a doblegar con dúas
semanas de folga ou que, con palabras como “estamos
a aforrar moitos cartos” ou “se
non ficade para otra
Comunidade Autónoma” nos iban a dobregar.
Pero
a falta de xustiza témola que apreciar non só dende un, senon dende dous puntos
de vista:
Primeiro: na propia cidadanía de a pé que é
certo que a está a sufrir (suspensión de
xuízos, retrasos nas inscripcións do
rexistro civil, etc.) e tamén dos profesionáis que, de un xeito ou doutro,
participan nela. Sí que e certo que dende fai casi dous meses prácticamente non
se move un papel na xustiza galega, só o necesario e urxente, o que, pese a que
se fixo un plan de recuperación, para cando remate, tardará bastante tempo en
poñela como estaba antes.
Segundo: polos propios funcionarios da xustiza
de Galicia. Moita xente preguntase por qué se convocou ou por qué non ten xa
ramatado. Pero os motivos son moitos:
Leva
o persoal de xustiza transferido a
Galicia dende fai uns vintedous anos, o que orixinou que haxa ata casi un tercio nas diferencias
económicas que perciben en relación
con outras C.C.A.A.
O Art. 14 da nosa Constitución fala da “igualdade
dos españoles” sen que poida prevalecer ningún tipo de discriminación
por lugar de nacemento,…. ou calquer outra circunstancia personal ou social.
O Art. 9 do mesmo texto legal fala asimesmo da ”dignidade da persoa”, que é fundamento
do orde político e da paz social.
O Art. 28-2: fala igualmente o “dereito a folga”: así recoñécese o dereito
a folga dos traballadores para a defensa dos seus intereses.
En
relación co primeiro
dos apartados hay que decir que os funcionarios de xustiza estamos sólos neste
conflicto; non contamos con ningún apollo nin axuda, siquera verbal, de ningún
colectivo. Parece que a nadie lle afecta máis que a nos. Anque se ben é certo que
a votamos de menos -pois todo o que
abunda non daña e máis neste tipo de conflictos-, sí podían dar un
pequeño impulso a que todo esto rematase máis cedo que tarde.
En
relación co segundo, só
decir que a espera tivo un límite: despóis de tantos anos transferidos e tralos
intentos dos sindicatos de negociar con eles, o único que tivemos da
administración foron humillacións, vexacións, discriminación e desprecio. Parece
que os funcionarios de xustiza non temos dereitos. Por eso moitos nos
preguntamos si ¿para eso quixeron as tranferencias?.
Como
todos sabemos, fai pouco e tralos acordos coas forzas e corpos de seguridade do
estado para equiparalos a outras que mais cobran, decía o ministro Zoilo que “era
de xustiza” facer eso; o mesmo repetía onte o Sr. Rivera. Por esto preguntarámonos
si ¿o término xustiza só existe para todos menos para os que traballamos nela?.
Sobran
argumentos, non só xurídicos, senón éticos ou moráis para comprobar que o que
pedimos nin é exagerado nin está fora de
lugar; o que pedimos !!E XUSTO!!, máis ainda que xa non pedimos ir en cabeza do
ave, senón só nos asientos do medio.
Por
último e para rematar decir que os señores da Xunta xa non lles quedan máis
cartuchos que queimar para intentar acabar desmoralizarnos, enfrentarnos e
intentar acabar con nos; case podíamos decir en términos penais, que “o
fixeron con premeditación e elevosía”: primeiro foi fixando uns servicios mínimos que
non entenden nin eles mesmos, con funcionarios que traballan un día a semana,
outros todos e moitos ningún; segundo con subas proporcionáis aos corpos para
enfrentarnos uns con outros; ahora machacando ata o último céntimo nas nóminas
para que a xente abandone a folga e empece a traballar. Pero o que non saben e que os galegos temos ainda sangre celta ou
vikinga, e non nos van poder dobregar. Por eso ánimo compañeiros que despóis de
case dous meses de folga estamos ainda
moi unidos.
Un saúdo a todos.